ผมรู้แล้ว ว่าครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ทะเลาะเหมือนทุกที
ผมรู้แล้ว เพิ่งเข้าใจคำว่าเงียบเหงา ได้ซักที
ตั้งแต่วันนั้นที่คุณเงียบหาย ใจคอไม่ค่อยดี
โปรดฟังสักนิด แค่ประโยคเดียว อย่าเพิ่งวิ่งหนีไปจากตรงนี้
คุณรู้ไหม... ใจของผม คิดแต่เรื่องทุกเรื่องของสองเรา
คุณรู้ไหม... โลกของผม มีแค่เพลงให้ฟังแค่เพลงเศร้า
ตั้งแต่วันนั้นเรื่องที่เคยเถียง กลายเป็นแค่เรื่องเก่า
จะเป็นไรไหมถ้าเกิดยอมรับว่าคนงี่เง่าก็คือผม
และผมยอมเป็นคนผิด
ผิด... ที่ตอนนั้นทำเรื่องไม่ดีและทำให้คุณคนดีต้องทุกข์ต้องเสียใจ
ผิด... ที่เคยใช้คำพูดแรงแรง ตะคอกแบบนั้น จนทำให้คุณได้หายไป
ผมผิดเองที่คิดถึง และเพิ่งหวั่นไหว ในวันที่สาย
ผมผิดเองที่เพิ่งรู้ว่าไม่มีคุณ โลกหมุนไปอย่างเดียวดาย
ผิดที่อยู่คนเดียวไม่ได้ ลืมคุณไปคงทำไม่ได้ ผมคิดถึงคุณ
ทำยังไง ความเดียวดาย ความเย็นชาแบบนี้ถึงหายไป
ทำยังไง วันเวลา และความรักของเราถึงหวนคืน
ไม่อยากทำใจและจบกันไป ต้องกลายเป็นแค่คนอื่น
ก็เข้าใจแล้ว ว่าคนที่แพ้ต้องเจ็บต้องฝืนก็คือผม และผมยอมเป็นคนผิด
ผิด... ที่ตอนนั้นทำเรื่องไม่ดีและทำให้คุณคนดีต้องทุกข์ต้องเสียใจ
ผิด... ที่เคยใช้คำพูดแรงแรง ตะคอกแบบนั้น จนทำให้คุณได้หายไป
ผมผิดเองที่คิดถึง และเพิ่งหวั่นไหว ในวันที่สาย
ผมผิดเองที่เพิ่งรู้ว่าไม่มีคุณ โลกหมุนไปอย่างเดียวดาย
ผิดที่อยู่คนเดียวไม่ได้ ลืมคุณไปคงทำไม่ได้ ผมคิดถึงคุณ
ผมเองที่ผิด ผิด... ที่ตอนนั้นทำเรื่องไม่ดีและทำให้คุณคนดีต้องทุกข์ต้องเสียใจ
ผิด... ที่เคยใช้คำพูดแรงแรง ตะคอกแบบนั้น จนทำให้คุณได้หายไป
ผมผิดเองที่คิดถึง และเพิ่งหวั่นไหว ในวันที่สาย
ผมผิดเองที่เพิ่งรู้ว่าไม่มีคุณ โลกหมุนไปอย่างเดียวดาย
ผิดที่อยู่คนเดียวไม่ได้ ลืมคุณไปคงทำไม่ได้ ผมคิดถึงคุณ
กลับมาได้ไหมคนดี